Gdy Pan Jezus odpowiada uczniom na ich pytanie o koniec świata, jedną z pierwszych wskazówek jest: „Baczcie, abyście się nie trwożyli”

Zastanawiam się też nad tym, ilu chrześcijan rozpozna w tych wydarzeniach nie tylko pandemię jakiegoś wirusa, ale wyraźny znak rychłego przyjścia Jezusa Chrystusa po swój Kościół?

Kwestia nauczania przez kobiety jest w Biblii bardzo wyraźnie określona, nie pozostawia żadnych powodów do dyskusji, a jednak...

Niesienie swojego krzyża nie ma nic wspólnego z ascezą, łachmanami, cierpiętniczym wyglądem i zachowaniem. Krzyż „nie bawi się” w takie gadżety! Ma poważniejsze zadanie - prowadzi do śmierci naszych namiętności i żądz, czyli do śmierci starej natury!

Przypatrzmy się temu, jak głęboko przeniknął dzisiaj do kościoła fałsz. Można powiedzieć, że rozsiadł się wygodnie, bezwstydnie i drwiąc z Boga, ciągle poszerza swoje wpływy. Czy to tylko wina fałszywych nauczycieli i proroków?

Problem starej natury rozwiązuje nasz krzyż. Ilekroć nasze JA chce wziąć ster naszego życia w swoje ręce, tylekroć może być ukrzyżowane w mocy Ducha Świętego. Dlatego zapieranie się siebie i noszenie krzyża codziennie, jest warunkiem uczniostwa.

Wtedy mamy możliwość - podobnie jak Pan Jezus – iść i pełnić wolę Ojca.

Nie jest tak, że 80, czy 90 procent dobrego zaczynu zniszczy odrobinę kwasu, która się w nim znalazła. Słowo Boże uczy, że jest odwrotnie: to odrobina kwasu powoduje, że cały zaczyn nadaje się tylko do wyrzucenia... 1Kor 5,6.

Uczniostwo trzyma nas blisko Chrystusa, sprawia, że „duchowe życie” jest naprawdę życiem a nie pustym frazesem.

 Bez uczniostwa – chodzenie do kościoła, słuchanie Słowa, śpiewanie, (zmawianie) modlitwy, dziesięcina – to tylko martwe rekwizyty czegoś, co tak naprawdę już dawno przestało żyć...

I wrzawa, która najbardziej irytuje – wrzawa w kościele...

 Prorok Habakuk woła: „Kościele, czy nie widzisz, że Pan jest w swym świętym przybytku? Umilknij przed Nim!”

Pogańskie życie zalało kościół...

Tak, jak w Ofrze – ludzie zamiast odwrócić się od pogaństwa, są przekonani, że Gedeona należy zabić bo naruszył ikonę pogaństwa.

Otrzymałem interesujący list poruszający kwestię wiary i uczynków. Cieszy fakt, że są również tacy, którzy zamiast chłonąć populistyczną paplaninę o tym, że nic nie musimy "robić", patrzą w Biblię żeby sprawdzić, czy tak się rzeczy mają.

Łaska stała u drzwi serca, chcąc zatrzymać ich przed rozwodem, lecz jej nie wpuścili. Łaska oferuje teraz swoją pomoc, by wytrwali w czystości, lecz ją omijają. Napisane jest, że łaska jest nam dana „ku pomocy w stosownej porze” Hbr 4,16. Gdy stosowna pora przemija, łaska się kończy...

Mówimy o kryzysie kościoła, a główną przyczyną tego kryzysu jest to, że kościół jest coraz więcej wypełniany światem. Jak okręt z dziurawymi burtami – nabiera wody. Lecz o okręcie, który nabiera wody – nie mówimy, że przezywa kryzys, lecz katastrofę! Kościół przeżywa katastrofę i raczej wiadomo, jak kończą się katastrofy...

 Jedyna nadzieja w głębokiej pokucie... 

Zezwalając na powtórne małżeństwo, unieważniamy Boże Słowa: „a jeśliby opuściła, niech pozostanie niezamężna...” Apostoł Paweł pisząc te słowa, podkreśla: „nakazuję nie ja, lecz Pan”.

Mocne to Słowa i lepiej przed nimi schylić czoła, niż je zlekceważyć...

Pierwsza lekcja była bardzo przykra i niemiła. Chciałem uciec z tej klasy, lecz byłem przykuty do szpitalnego łóżka.
Druga była całkiem innej natury.

Po czym poznaję, że mam Ducha Świętego? Po tym, że żyję według Ducha (a nie według ciała!), że jestem posłuszny Duchowi (nie zasmucam Go), że zwyciężam w pokusach i doświadczeniach. Po tym, że biorę odważnie swój krzyż i naśladuję Jezusa, nie bojąc się umrzeć dla swego JA. I wreszcie - po tym, że pojawiają się w moim życiu owoce Ducha Świętego.

Modląc się o to, pamiętajmy – to Słowo wyznacza drogę. Jest jedyne i niepowtarzalne. Ono „jest pochodnią nogom moim i światłością ścieżkom moim”. Ps. 119,105
Wyrokuje Słowo – nie proroctwo! Proroctwa są tylko uzupełnieniem. Służą „ku zbudowaniu i napomnieniu, i pocieszeniu” 1Kor. 14,3

Jak w atrakcyjnej restauracji: zapraszają cię z uśmiechem i ukłonami, sadzają przy stoliku, uprzejmie obsługują, reklamują, zachwalają... Baw się dobrze! Ciesz się i używaj życia! Chcesz to szalej na całego – wszystko jest dla ciebie!
A potem przynoszą ci ... rachunek!

Wkrótce wszystko się skończy. Arena świata od dawna jest przygotowana na nadejście antychrysta. To może stać się w każdej chwili. 
Jednym z objawów tych nadchodzących wydarzeń, poza gwałtownym wzrostem nieprawości, jest szerzenie się fałszywych nauk. Prawdy Boże są atakowane wprost, bez skrupułów i bez najmniejszego zażenowania.

Wtedy uczniowie tylko usłyszeli, jak będzie przy końcu świata, my – oglądamy! Pomyślmy – jakie to bliskie!
Pan Bóg wysyła ostrzeżenia nie tylko do świata, także do nas – chrześcijan. Ostrzeżenia, jedno po drugim.
Na pewno któreś z kolejnych będzie ostatnim...

Tak, jak opisane na początku znaki są skierowane do ludzi z tego świata, tak wyżej opisane dramaty są wyraźnym ostrzeżeniem, że chrześcijanie zgubili wąską drogę. Całkowicie zgubili! Jaką więc drogą idą? Jest tylko jedna droga poza wąską – szeroka droga do śmierci!

Lato już za nami. Zanim się zaczęło – ruszyła reklama różnych chrześcijańskich obozów, akcji, konferencji. Wśród nadsyłanych pakietów, oprócz normalnych, były co najmniej dziwne.
Stwierdzić trzeba ze smutkiem, że coraz częściej nasi współcześni „spece od duchowego marketingu”, wplatają w przesłanie Słowa Bożego elementy stricte świeckie, a więc bezbożne.

„Tylko Boga się bójcie...” - w naszych czasach, gdy ludzie boją się, bez mała, wszystkiego tylko nie Boga – musimy o tym pamiętać. Bójmy się Boga, gdyż to będzie nas trzymać z dala od świata, od grzechu, od letniego życia. Nie będziemy wtedy bać się rzeczy, które przerażają ludzi naszego wieku – choroby, śmierci, cierpienia, utraty pracy, globalnego ocieplenia, terroryzmu, przyszłości.