Kościół Chrystusowy w RP należy do rodziny kościołów protestanckich. Za prekursora ruchu Kościoła Chrystusowego uznaje się Tomasza Campbella. Urodził się on w roku 1763 w Północnej Irlandii. Po ukończeniu studiów, już jako ordynowany pastor, rozpoczął pracę kaznodziejską i duszpasterską w Kościele prezbiteriańskim.
Gdzie Biblia mówi i my mówimy; gdzie milczy, my milczymy również – to credo Campbela.
W jego odczuciu, najważniejszymi problemami ówczesnego chrześcijaństwa było uznanie, że jedynie Słowo Boże jest w pełni wystarczające w sprawach wiary, a ludzkie zasady stanowią jedynie przeszkodę w poznawaniu prawdy i że prawdziwa jedność wszystkich chrześcijan jest możliwa jedynie na fundamencie powrotu do zasad Słowa Bożego.
Już po śmierci Campbella, służba tego Kościoła zaczęła promieniować poza granice kraju. Zbory powstawały w Anglii, Irlandii i innych krajach Europy. W roku 1921 działalnością misyjną objęta została też i Polska, w szczególności województwa wschodnie (wileńskie, nowogrodzkie, poleskie, wołyńskie i lwowskie).
W przedwojennej Polsce członkowie zborów wchodzących w skład Zjednoczenia Kościołów Chrystusowych oprócz misji prowadzili aktywną działalność oświatową, charytatywną, wydawniczą i społeczną. Tuż przed wybuchem wojny Kościół liczył 85 zborów i 320 placówek misyjnych.
Po wojnie, w listopadzie 1946 roku Ministerstwo Administracji Publicznej wyraziło zgodę na wznowienie działalności Zjednoczenia Kościołów Chrystusowych Wyznania Ewangelicznego w Polsce jako zrzeszenia religijnego.
Nie ominęły kościoła represje - we wrześniu 1950 roku władze naczelne Kościoła oraz prawie wszyscy aktywniejsi działacze zborowi zostali uwięzieni pod zarzutem zdrady stanu. Praktycznie wszystkie kaplice, kancelarie zborowe, a nawet prywatne pokoje, zostały opieczętowane. Niektórzy duchowni zostali wypuszczeni po kilku miesiącach, byli jednak i tacy, którzy do swoich bliskich powrócili dopiero po trzech latach. Została wstrzymana działalność wydawnicza i znacznie ograniczona wolność zgromadzeń.
Dziś nasza społeczność kościelna jest reprezentowana przez zbory w pięciu regionach kraju: pomorskim, mazurskim, wschodnim, centralnym oraz południowym.