„Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe? On mu odpowiedział: Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy”.
Ew. Mateusza 22, 36-40

Przykazania te nakazują nam kochać Boga i bliźniego. Nie uda się nam, a raczej jest to niemożliwe - pokochać Chrystusa, jeśli wpierw nie pokochamy naszego bliźniego. Od nas zależy czy uczynimy z brata wroga, lub z wroga brata.
Ta lekcja zaczyna się już w rodzinie. Jeżeli jej się nie uczysz, nie będziesz umiał robić tego poza nią. To do nas należy służba szczerym i otwartym sercem tam, gdzie jesteśmy.
Jakże często i chętnie mówimy o czyichś przewinieniach, jak często mówimy o osobach nieobecnych? Jaki jest nasz język? Czy jest to mowa miłości? 
Od innych oczekujemy miłości i szacunku, i doskonale wiemy co jest dla nich napisane w Biblii: jakie mają być dzieci, jaka ma być żona czy mąż – wszystko to znamy na pamięć. 

Lecz o tym wszystkim powinniśmy raczej zapomnieć a pamiętać o tym, co Biblia mówi o mnie i do mnie.

Nie żądaj miłości od kogoś - ty masz ją dawać innym, a wtedy miłość wróci do ciebie. To najlepszy sposób, by otrzymać miłość.

Przyjrzyjmy się jak Chrystus zniósł zdradę Judasza, który otrzymał tak wiele miłości, a mimo to zdradził swego Pana. Jezus zniósł wszystko w milczeniu i nie zdradził Judasza. A przecież Jezus mógł publicznie opowiedzieć (co my często robimy) o ukrytych pragnieniach Judasza i o jego potajemnych uczynkach, ale zamiast tego okazał miłosierdzie.

Jest wiele bólu i cierpienia, spowodowanego przez język i nieuprzejmość. Kiedy odczuwamy pokusę mówienia źle o kimś, albo przypominania czyichś win z przeszłości, posłuchajmy słów Jezusa: „Kto jest bez grzechu niech pierwszy rzuci kamieniem”.

Musisz przebaczyć i zapomnieć o wszystkich trudnościach dnia wczorajszego, gdyż ten dzień już minął.

Musimy się wzajemnie szanować, nie wolno nam nikim pogardzać i nikogo poniżać, ponieważ każdy człowiek jest stworzony przez Boga i ma swoją wartość przed Bogiem. Bóg wybrał mnie, wybrał też i innych. Powinniśmy poszukać czegoś dobrego w każdym bliźnim i uczyć się go miłować.
Taka ma być nasza miłość pochodząca z samego wnętrza, z naszego związku z Chrystusem. Ten, kto jest najsilniej złączony z Chrystusem, najbardziej kocha innych. By to zrozumieć i wprowadzić w życie potrzebujemy modlitwy, która jednoczy nas z Bogiem i przepływa na innych.

„Pomóż mi rozsiewać Twój zapach dokądkolwiek pójdę,
Pozwól mi głosić Cię bez słów, samym tylko przykładem”
Jezus jest światłem, 
Jezus jest prawdą, 
Jezus jest życiem.

My również musimy być światłem miłosierdzia, prawdą pokory, i życiem w świętości.