Psalm 139, 1-6

Panie, zbadałeś mnie i znasz. 

Ty wiesz, kiedy siedzę i kiedy wstaję,

 Rozumiesz myśl moją z daleka. 

Ty wyznaczasz mi drogę i spoczynek, 

Wiesz dobrze o wszystkich ścieżkach moich. 

Jeszcze bowiem nie ma słowa na języku moim, 

A Ty, Panie, już znasz je całe. 

Ogarniasz mnie z tyłu i z przodu i kładziesz na mnie rękę swoją. 

Zbyt cudowna jest dla mnie ta wiedza, zbyt wzniosła, bym ją pojął.

Bóg jest najlepszym lekarzem, wie o wszystkim co się dzieje w moim ciele.

Wie też co i kiedy robię, o czym myślę, kiedy pracuję i odpoczywam. Zna moje plany, zamiary i rozterki. Zna pytania, które chcę zadać, zna odpowiedzi, których udzielam, wie o wszystkich słowach, które wypowiem, gdy ja sama jeszcze ich nie znam. 

Bóg jest przy mnie zawsze, w każdym miejscu, z każdej strony, o każdym czasie.

Jest tak blisko i jest tak realny, że trudno mi to zrozumieć w swojej zabieganej codzienności, nieświadomości wielu spraw, niewiedzy, na skutek własnych braków… Ale On zna moje ciało i duszę moją dokładnie. Zawsze i na każdy dzień.