„Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, 

a Ja wam dam ukojenie.” Mt 11,28

Kiedy ucichnie gwar i szum na świecie,

Gdy noc usiądzie na krawędzi nieba,

To wtedy w ciszy, tak jak małe dziecię,

wołam do Ciebie: daj mi Swego Chleba!

Kiedy mi smutek łzą przysłoni oczy,

Kiedy me serce boleśnie kołacze,

To pośród długich i bezsennych nocy,

Tobie się modlę i przed Tobą płaczę.

Idę ku Tobie strapiony, znękany,

Z ciężarem win, mych wad i ułomności

Aby przez Twoje święte rany,

Zatonąć w morzu Ojcowskiej miłości!