„Gdy milczałem, schły kości moje...

Grzech mój wyznałem tobie i winy mej nie ukryłem.

Rzekłem: Wyznam występki moje Panu;

Wtedy Ty odpuściłeś winę grzechu mego.

Niech modli się do ciebie każdy pobożny w czasie niedoli,

Gdy wyleją wielkie wody, do niego nie dotrą.

Ty jesteś ochroną moją, strzeżesz mnie od ucisku,

Otaczasz mnie radością wybawienia!” Ps 32,3-7

Gdy jest ci smutno, uklęknij przed Panem.

Wypowiedz, co w sercu masz, usuń boleść swą.

Płacz! Jak płacze dziecko nieukołysane.

Jęcz! Jak harfa jęczy pod ręką niewieścią.

Gdy jest ci smutno, ust swych nie zasłaniaj,

Niech za słowem – słowo, na ustach się lęgnie,

Niech szybują do Boga – Pana Zmartwychwstania,

Wysoko, gdzie skrzydłami orzeł nie dosięgnie.

Gdy jest ci smutno – płacz! Lecz łez nie zbieraj,

Niech spokojnie kapią na twardą podłogę

A opadłych na nią, dłonią nie wycieraj.

Są cenniejsze niż myślisz, bo płaczesz przed Bogiem!

Gdy jest ci smutno, pochyl czoło nisko

I jak niegdyś celnik w żydowskiej Świątyni,

Bij się pierś, a Ten który słyszy wszystko,

W niewymowną radość smutek twój zamieni.